Vier simpele lessen na drie jaar re:connect

Iets meer dan drie jaar geleden startte re:connect met een groepje van acht mensen. We hadden een droom en we geloofden dat we deze droom van God hadden ontvangen, maar als ik heel eerlijk ben was het voor ons een grote zoektocht. Ik weet nog dat ik mijzelf regelmatig moest herinneren aan de droom die ik had voor re:connect en mijzelf als het ware moest oppeppen en bemoedigen. Want als je lang genoeg praat met mensen die ook een droom hadden en dat niet zien uit komen, dan zou je zomaar kunnen gaan geloven dat jouw droom ook niet uitkomt. Anders gezegd: als jij gelooft wat anderen geloven, dan zal je ook zien wat anderen zien. Maar weet je, het gaat er helemaal niet om dat jouw droom uitkomt. Maar waarom herinner ik mijzelf dan aan die droom? Omdat het mij helpt om de koers vast te houden. Om mijn ogen gericht te houden op een doel en daar,met vallen en opstaan, naartoe te navigeren.

Als jij gelooft wat anderen geloven, dan zal je ook zien wat anderen zien.

Als je vandaag binnen stapt bij re:connect dan zie je weinig terug van de begindagen. Natuurlijk is de passie er nog, maar waar je in het begin op een goede zondag 20 mensen bij elkaar zag bij een piano op een zolder, zie je nu op een drukke zondag acht keer zoveel mensen samenkomen in een grote zaal. We hebben nu een mooi team vrijwilligers van bijna 70 mensen. En samen zorgen zij dat ieder onderdeel gewoon draait. Dus vandaag hebben wij een volledige band, vriendelijke mensen bij de deur, een te gek kidsteam en volledig kinderprogramma wat wij weer delen met andere kerken (!),  een leiderschapsteam met allemaal toppers en zo kan ik wel even verder gaan! En regelmatig krijg ik van andere voorgangers of “kerkplanters” de vraag wat ons geheim is. Als ik dat zou weten dan zou ik het al lang delen met alles en iedereen, maar ik heb wel een paar lessen geleerd en die deel ik dan ook graag met jou. Misschien heb je er iets aan.

Oja, deze lessen staan nu in de context van een kerk, maar eerlijk gezegd zijn het ook lessen die ik heb geleerd in het leven (o, wat klinkt dat weer gewichtig :-)) en daarmee wil ik dus zeggen dat je er misschien ook iets aan hebt als je geen kerkleider bent. 

1. Terugkijken om vooruit te gaan

Het is grappig om na zo’n korte tijd al terug te kijken, want we bestaan eigenlijk net. Maar eerlijk gezegd kijk ik al terug sinds we een paar maanden bestaan. Gewoon om te leren van onze fouten, te zoeken naar dingen die anders en/of beter kunnen en om te genieten van de reis tot dat moment. Om God te danken voor de zegeningen en de genade die Hij ons heeft gegeven. Want als je niet weet waar je vandaan komt, dan zou je zomaar kunnen denken dat allemaal zo klein en verwaarloosbaar is.

Ik weet nog goed dat ik na een jaar re:connect keek waar we waren en eigenlijk was ik een beetje teleurgesteld. We waren wekelijks maar met zo’n 40 mensen. En tijdens een lunch met een andere voorganger deelde ik mijn hart en teleurstelling. En hij zei toen iets wat mij tot op de dag van vandaag heeft geholpen. Hij zei: “Maar hoeveel mensen waren er een jaar geleden?”. “Nul, want toen bestonden we nog niet”, zei ik.  Waarop hij zei: “En dat is iets om te vieren”. En sinds die zondag tellen wij de bezoekers en iedere zondag vergelijk ik het met een jaar geleden en dan vier ik wat God heeft toegevoegd aan onze kerk in een jaar tijd. En natuurlijk is het dan verleidelijk om getallen en groei te vieren, maar dan zou je de boot kunnen missen. Ik vier geen getallen en groei, ik vier dat er mensen, personen met ieder hun eigen leven, zijn toegevoegd. Want dat is wat God doet: Hij voegt mensen toe, mensen die een voor een stappen in en daarmee deel worden van Zijn verhaal.

Het doet me denken aan die tekst uit Zacharias die gaat over de bouw van de tempel. Kijk niet neer op dit kleine begin, want de HERE is blij te zien dat het werk begint. (Zach. 4:10 HTB) Alles begint klein. Als de Almachtige Schepper van hemel en aarde Zijn missie op de aarde begon in de baarmoeder van Maria, dan denk ik dat Hij ons iets wilde leren. Alles begint klein, kijk daarom niet neer op het kleine begin. Terugkijken helpt mij om te vieren wat er tot nu toe is gebeurd, te leren voor vandaag en eventueel bij te sturen voor morgen.

2. Samen kom je verder

Toen Jezus Zijn missie op aarde begon deed Hij dat niet alleen. Hij had 12 leerlingen die samen met Hem optrokken en van Hem leerden. En in de afgelopen drie jaar heb ik wel wat theorieën gelezen over churchplanting en ik ben tot de conclusie gekomen dat niemand de formule heeft gevonden, maar je ziet wel veel overeenkomsten. Een van de dingen die je tegenkomt is dat je moet starten met een team. En dan kunnen de groottes van de teams per theorie wel verschillen, maar iedereen is het er wel over eens dat je niet alleen moet beginnen.

Alleen ben je sneller, samen kom je verder – Afrikaans gezegde

Het “nadeel” van een team is dat je dan meer moet overleggen en dat het voor je gevoel niet snel genoeg gaat. Maar ik weet niet van jou, maar voor menig pionier, ondernemer of dromer gaan dingen niet snel genoeg. Het kan namelijk altijd sneller. Dus ga niet voor snelheid, maar voor longevity. Ik kan het Nederlandse woord hiervoor niet vinden. Het gaat niet om de snelheid, maar om de afstand. En zoals dat Afrikaans spreekwoord zo mooi zegt: Alleen ben je sneller, samen kom je verder. En dat is zo waar! Wanneer iedereen aan boord is dan draag je het niet alleen en is het geen one-man-show, maar dan is het iets wat samen wordt gedragen en waar iedereen aan bijdraagt.

Toen zei Elisa: ‘U moet naar uw buren gaan en vragen of u van hen lege kruiken kunt lenen. Probeer er zo veel mogelijk te krijgen. (2 Kon. 4:3 BGT)

Misschien ken je dit verhaal wel. Het verhaal over de weduwe die in de problemen zat en toen Elisa vroeg wat ze in huis had zei ze: “Ik heb alleen maar een kruikje met olie”. In andere vertalingen staat: “Ik heb niets, behalve een kruikje met olie”. En hoe vaak negeren wij wat we wel hebben, omdat hetgeen wat wij hebben in eerste instantie niet de oplossing kan brengen voor ons probleem. Maar als je kijkt naar dit stuk dan zie je dat Elisa zegt dat ze dus lege kruiken moet lenen. Kruiken, of aarde vaten, doet me weer denken aan mensen. Paulus noemt zichzelf een breekbare kruik (2 Kor. 4:7 BGT). En als je bedenkt dat de weduwe kruiken moest lenen, dan is daar al een mega grote les. De mensen die God ons toevertrouwt zijn niet van ons, nee ze zijn van God. Dus dat is een enorme troost als er mensen komen en gaan. Je raakt geen mensen kwijt, want ze waren nooit van jou!

Maar goed, de weduwe moest dus haar olie gieten in de kruiken. En daar zien we ook weer een kostbare les die ik heb mogen leren. Het gaat er in eerste instantie niet om wat zij kunnen brengen naar de kerk, maar wat de kerk kan brengen naar hun. Toen we net begonnen was ik er zo op gebrand om iedereen in actie te zien voor de kerk. Als je maar iets kon, dan wilde ik je die taak geven, nog voordat de kerk hun iets had gegeven. Maar weet je, die vaten brachten pas wat op nadat die weduwe haar olie had gegoten in die vaten. Met andere woorden, jij moet eerst de visie die God jou heeft gegeven gieten in anderen. Dat kost je wat en je loopt gevoelsmatig het risico dat je met lege handen eindigt. Maar weet je, als je investeert in anderen zal je nooit met lege handen eindigen. Natuurlijk gaan soms mensen weg, natuurlijk zal je teleurstellingen meemaken, maar alles wat je geeft – als aan de Heer zoals dat zo mooi staat in de Bijbel – is niet tevergeefs. Het moment dat jij, alles wat jij hebt, giet in anderen, zal je zien dat God jullie een rijke oogst zal geven.

3. Hou vast aan de visie, niet aan het plan

Het begint eigenlijk altijd met een droom, een visie en vanuit die visie ontstaat er een plan. Je bedenkt een strategie, je bedenkt wat stappen en zo begin je langzaam stappen te zetten. Zo zijn wij ook begonnen, maar als ik terugdenk zie ik dat we al meerdere keren van plan zijn gewijzigd. Het is zo verleidelijk om vast te houden aan het plan, maar het plan is een middel om de visie te bewerkstelligen. Maar een plan is vaak gekoppeld aan de beschikbare mensen en middelen. En als daar dus iets in veranderd dan moet je niet bang zijn om het plan te veranderen. Het vervelende is alleen dat het plan een handvat wordt voor de vaak ongrijpbare missie, het plan maakt de missie tastbaar. En dan is het dus extra eng om dat weg te gooien. Maar onthoud op die momenten dat je niet begon met een plan, maar dat het plan is gekomen vanwege de visie.

En gaandeweg zal je ontdekken dat steeds meer mensen gaan rennen met de visie. Dat doet me zo denken aan die tekst uit Habakuk 2: Write the vision, and make it plain upon tables, that he may run that readeth it (Hab. 2:2 KJV). Met andere woorden, zorg dat de visie duidelijk is, zodat de mensen die het lezen als het ware kunnen rennen met de visie. En dat laatste zien wij ook gebeuren bij re:connect. Een recent iets is Motherhood. Dat is een maandelijkse avond voor en door moeders. Ik heb het niet bedacht, maar Elvira, een van onze teamleden, kwam ermee. Zij had het op haar hart om te bidden met moeders en vroeg of ze dat mocht starten.Ik luisterde naar haar plan en zag in dat het perfect in de visie van re:connect paste en zei toen direct ja. Ik vroeg haar daarna of ze het op eigen titel wilde doen of het wilde onderbrengen bij re:connect. En zij koos voor het laatste. Nu, na twee avonden, hoor ik zoveel goede feedback van de moeders en is de groep gegroeid. Weet je, wanneer mensen gaan rennen met de visie dan moet je bereid zijn om het plan aan te passen of zelfs weg te gooien en te herschrijven. Maar dat is okee, want als leider ben je niet geroepen om het plan te beschermen, maar de visie.

4. Verwar excellence niet met perfectie

Deze les is misschien wel de belangrijkste les die ik heb geleerd. Weet je, wanneer je met iets begint doe je dat omdat je vaak een bepaald plaatje hebt in je hoofd. Je hebt iets “gezien” en daarom noemen we het ook een visie. Maar anderen zien niet altijd wat jij ziet en dat is okee. Chill, relax, lach en have fun! Enjoy the ride! Neem jezelf niet te serieus. Durf je visie te delen en vertrouw dat de mensen gaan rennen met die visie.

Als kerk geloven we in excellence. Ik probeer het beste te geven van wat ik heb en verwacht dat eigenlijk ook van de anderen. Maar het beste geven is voor iedereen anders. En iedereen ziet de dingen vanuit zijn of haar perspectief. En als jouw perspectief de enig geldende standaard is, dan kan excellence heel snel lijken op perfectie. En het grappige is dat perfectie ook weer subjectief is.

Vertrouw je team, zelfs als ze niet doen wat jij denkt dat ze moeten doen. Vertrouwen empowered een team. Je zal dan ook zien dat je team alleen maar enthousiaster zal worden. Nogmaals, we gaan niet voor de snelle sprint, maar we lopen een marathon. En net als al die geleende kruiken van het verhaal van die weduwe waarschijnlijk verschilden van vorm, zo verschillen de mensen in het team ook allemaal. En iedereen geeft dus een andere vorm aan de visie die jij in hun “giet”. Maar dat is okee, want de visie is en blijft hetzelfde.

Dus moedig het team aan om het beste te geven, maar zie erop toe dat het niet gaat om perfectie. En eerlijk is eerlijk, dat vind ik zelf knap lastig. Maar ik heb ontdekt dat dat het beste is wat ik kan doen. Want re:connect draait niet om mij, maar om God en re:connect bestaat niet uit Gilbert, maar iedereen die re:connect thuis noemt is re:connect. En ik denk dat dat dus ook geldt voor iedere andere kerk.

En eigenlijk zou ik nog wel veel meer lessen kunnen bedenken. Maar dit is nu op dit moment mijn top 4 en ik hoop dat jij er ook wat aan hebt. Natuurlijk ben ik benieuwd naar jouw gedachtes hierover. Dus voel je vrij om jouw lessen of gedachtes te delen.